آمیلوئید رشته اتصالی بیماری پارکینسون با بیماری ملانوما

رابطه‌ی بین بیماری پارکینسون و ملانوما

آن طور که به نظر می‌رسد، بیماری پارکینسون (یک اختلال عصبی) و ملانوما (یک نوع سرطان پوست)، اشتراکات زیادی ندارند. با این حال، نزدیک به 50 سال است که پزشکان تشخیص داده‌اند میزان ابتلا به بیماری ملانوما در بیماران مبتلا به پارکینسون، بیشتر از جمعیت سالم است. بطوری که ملانوما در جمعیت بیماران مبتلا به پارکینسون، دو تا شش برابر بیشتر از افراد سالم مشاهده می‌شود. دانشمندان ارتباط مولکولی بین این دو بیماری را به شکل تجمعات پروتئینی به نام آمیلوئید گزارش می‌دهند.

دفاع سیستم ایمنی در مقابل لنفوما به چه صورت است؟

پروتئین α-synuclein و تاثیر آن در بیماری پارکینسون!

مطالعات نشان داده‌اند که پروتئین دخیل در بیماری پارکینسون یعنی α-synuclein، در سلول‌های ملانوما افزایش می‌یابد. در بیماری پارکینسون،  α-synucleinرسوبات آمیلوئیدی را تشکیل می‌دهد؛ که تصور می شود نورون‌های تولید کننده‌ی دوپامین در مغز را از بین می‌برند و باعث علائمی همچون لرزش، حرکات آهسته و زوال عقل خواهند شد. در حالی که تحقیقات بر روی اثرات  α-synuclein در مغز متمرکز شده‌اند، در مورد حضور یا فعالیت این پروتئین در بافت‌های دیگر اطلاعات کمتری در دست است.

پروتئین‌های سازنده‌ی آمیلوئید

دانشمندان شواهدی در اختیار دارند که نشان می‌دهند پروتئین سازنده آمیلوئید (  α-synuclein) در سلول های ملانوما بیشتر از پوست سالم بیان می‌شود. ماده‌ای در پوست بنام ملانین، از پوست در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش خورشید (UV) محافظت می‌کند، سطوح بالای پروتئین α-synuclein در ملانوسیت‌ها (سلول‌های پوستی که باعث ایجاد ملانوم می‌شوند) با کاهش تولید رنگدانه یا ملانین مرتبط است.

پیش از این دانشمندان پروتئین سازنده‌ی آمیلوئید دیگری به نام پروتئین Pmel (Premelanosomal protein) را مطالعه کرده بود. آمیلوئیدها بیشتر در بیماری‌هایی مانند پارکینسون و آلزایمر شناخته شده‌اند، اما برخی از آمیلوئیدها، مانند Pmel، در واقع عملکرد مفیدی دارند. Pmel در ملانوسیت‌های سالم، فیبریل‌های آمیلوئیدی را تشکیل می‌دهد که به عنوان داربستی برای ذخیره ملانین در ملانوزوم‌ها ( اندامک‌هایی که رنگدانه در آن تولید، ذخیره و منتقل می شود) عمل می‌کنند.

برهم کنش α-synuclein و Pmel

از آنجایی که هم α-synuclein و هم Pmel در سلول‌های ملانوما بیان می‌شوند، دانشمندان به این فکر افتادند که آیا این دو پروتئین آمیلوئیدی می‌توانند برهم‌کنش داشته باشند و آیا این تعامل می‌تواند به ارتباط بین بیماری پارکینسون و ملانوم مرتبط باشد یا خیر؟

برای بررسی برهم کنش این دو پروتئین، محققان از آزمایشات میکروسکوپی و وسترن بلات استفاده کردند تا نشان دهند که این دو پروتئین، هر دو، در ملانوزوم سلول‌های ملانوما انسانی وجود دارند. هنگامی که آمیلوئید α-synuclein از پیش ساخته شده به یک لوله آزمایش حاوی ناحیه تشکیل دهنده آمیلوئید Pmel (RPT domain) اضافه شد، فیبریل‌های α-synuclein ، باعث تحریک Pmel و جمع شدن آن و ایجاد ساختاری به شکل فیبریل پیچ خورده شدند که پروتئین در حالت عادی آن ساختار را به خود نمی‌گیرد!

پروتئین α-synuclein در سلول‌های ملانوما ممکن است به شکل محلول یا غیر آمیلوئیدی آن نیز یافت شود، بنابراین، تصور می‌شود که هر دو شکل آن می‌توانند بیوسنتز ملانین را کاهش دهند (شکل آمیلوئیدی با ایجاد ساختار پیچ خورده غیرمعمول Pmel و شکل غیر آمیلوئیدی با جلوگیری از تجمع طبیعی Pmelها). بنابراین از دست دادن رنگدانه‌های پوست می‌تواند باعث افزایش خطر ملانوم در بیماران مبتلا به پارکینسون شود. دانشمندان تصمیم دارند که در آزمایشات آینده‌ی خود، علاوه بر برهم کنش α-synuclein  و Pmel، اطلاعات بیشتری در مورد نقش α-synuclein در تکثیر ملانوما بدست آورند. این تحقیقات خواهند توانست تا راه را برای ایجاد درمان‌های موثر تر این بیماری‌ها هموار نمایند.

خیلی ممنون که تا انتهای این خبر همراه ما بودید.امیدواریم که این خبر برای شما مفید و موثر واقع شده باشد.

در ضمن شما میتونید برای همکاری با مدرسه پرواز به قسمت پروازی شو مراجعه کنید و فرم مخصوص رو پرکنید.پشتیبانان ما در اولین فرصت با شما تماس خواهند گرفت.ممنونیم از همراهی شما.

Reference: American Chemical Society. “An amyloid link between Parkinson’s disease and melanoma.” ScienceDaily. ScienceDaily, 7 April 2021.